Ikea dan aldığı tek kişilik koltuk da çift kişilik yeri kalanlara,sanki hayata pimapenin ruhsuz beyaz çerçevesinden bakarmışcasına yaşayanlara yapılan bir gönderme.
Norveçli yönetmen Jens Lienin rüyalarını anlattığında 'hayırdır inşallah'diyecek birini bile bulamayan adamı ve onun etrafında yaz sineği gibi kovaladıkça yapışan duygusuz çevresini tokat gibi anlattığı film.
ilişkilerdeki rahatsız edici tepkisizliğe karşı yaşadığı aşk acısını belki de çoğu insanın hissettiği fakat tarif edemediği 'defalarca ölme' duygusunun somut bir şekilde anlatımı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.